Ponoć każdy znał inną Osiecką. Nie była ideałem. Nie była wyrozumiałą córką, wierną dziewczyną, lojalną żoną, oddaną kochanką i skorą do wyrzeczeń oraz poświęceń matką, nie była także doskonałą poetką i pisarką; z pewnością jednak była fenomenalnym, wyjątkowym, a przez to i trudnym do uchwycenia człowiekiem. Magda Czapińska wspomina ją tak: „Agnieszka była z całą pewnością osobowością złożoną, wieloraką. Nawet i dziś można ją na wielu bardzo różnych płaszczyznach analizować, tylko po co? Moim zdaniem ona była po prostu jedyna w swoim rodzaju i niedefiniowalna — stąd rozliczne podejmowane próby opisania jej fenomenu nie udają się, a fascynacja nią wcale nie niknie". Pierwszy raz tak otwarcie o poetce opowiadają między innymi: Ewa Błaszczyk, Jan Borkowski, Stan Borys, Magda Czapińska, Barbara Dziekan, Alina Janowska, Zygmunt Konieczny, Grzegorz Lasota, Zuzanna Łapicka-Olbrychska, Agata Passent, Barbara Katarzyna Radecka, Krystyna Sienkiewicz, Adam Sławiński, Stanisław Soyka, Anna Szałapak, Andrzej Zieliński, Katarzyna Ważyk. Ponadto w książce znajduje się wiele niegdyś już opublikowanych wypowiedzi, na przykład: Jarosława Abramowa- Newerlyego, Janusza Andermana, Henryka Grynberga, Marka Hłaski, Olgi Lipińskiej, Adama Michnika, Wojciecha Młynarskiego, Daniela Passenta, Jeremiego Przybory, Mieczysława F. Rakowskiego, Maryli Rodowicz, Magdy Umer, Jerzego Urbana, Barbary Wrzesińskiej. Całości dopełniają wiersze dedykowane artystce lub nią inspirowane oraz fragmenty wywiadów prasowych z Osiecką.